Beret to miękkie, okrągłe nakrycie głowy, bez daszka, wykonywane najczęściej z filcu lub moheru, ale zdarzają się także z aksamitu lub dzianiny. Niekiedy bywa wykończony małym ogonkiem na górze tzw. antenką.
Krótka historia beretu
Na początku beret był tylko i wyłącznie męskim nakryciem głowy. W XV wieku służył najczęściej ludziom wykształconym. Z czasem, zaczął być noszony przez artystów, zwłaszcza malarzy. Z czasem przeniknął do ubioru warstw niższych – żołnierzy, pasterzy, robotników. W XX wieku wszedł do ubioru kobiecego jako oznaka niezależności i emancypacji.
Berety w wojskowości
Berety stanowią część munduru wielu jednostek na całym świecie. Najczęściej żołnierze noszą je przekrzywione na prawą stronę, ale w niektórych armiach europejskich (np. francuskiej) berety noszone są przekrzywione na lewą stronę. Kolor beretu oznacza rodzaj formacji wojskowej do której należy noszący go żołnierz. Polscy żołnierze noszą berety w kolorach:
- niebieskim – w jednostkach obrony wybrzeża i Centrum Szkolenia Na Potrzeby Sił Pokojowych,
- bordowym – w jednostkach desantowo-szturmowych, powietrznodesantowych i jednostkach wojskowych kawalerii powietrznej,
- brązowym – w jednostkach obrony terytorialnej,
- szkarłatnym (czerwony z domieszką brązu) – w jednostkach Żandarmerii Wojskowej,
- szarym – w Jednostce Wojskowej GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej,
- czarnym – w Marynarce Wojennej, w jednostkach pancernych, pododdziałach czołgów i jednostkach 11 Dywizji Kawalerii Pancernej,
- zielonym – w pozostałych jednostkach Wojsk Lądowych.
