Z kieszonki na nadgarstek. Skąd wzięły się zegarki naręczne? Historia czasu. Część 4 → Zegarki i Moda

Skąd wzięły się zegarki naręczne? Kto i kiedy je wynalazł? Jaka marka wprowadziła zegarek naręczny do powszechnego obiegu? Dlaczego dzisiaj warto nosić zegarki naręczne? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź poniżej.

Zapraszamy na niezwykłą podróż w czasie!

W cyklu artykułów „Historia czasu” przybliżamy Wam najważniejsze wydarzenia związane z historią zegarmistrzostwa. Dziś część czwarta – ewolucja zegarka naręcznego. Zaprezentujemy niezwykle ciekawą historię czasomierzy oraz zdradzimy ich największe sekrety.

Czas wyznacza Słońce

Wiele lat temu w starożytności, człowiek żył w rytmie natury, a Słońce otaczano kultem.

W ten sposób tworzono uzależnione od pogody pierwsze zegary słoneczne. Z biegiem lat, w średniowieczu, w przestrzeni publicznej, zaczęły pojawiać się pierwsze zegary wieżowe. Postęp techniczny i rozwój mikromechaniki sprawił, że zaczęto tworzyć pierwsze zegarki kieszonkowe.

Niedługo po nich pojawiły się pierwsze zegarki naręczne.

Kto wynalazł zegarek naręczny? Krótka historia zegarków naręcznych

Louis Brandt urodził się w 1825 roku w małej szwajcarskiej miejscowości La Chaux – de -Fonds.

Był zegarmistrzem i miał talent do naprawy zepsutych zegarków kieszonkowych. W wieku zaledwie 23 lat stworzył cenioną dziś na rynku markę Omega. To właśnie jego uważa się za wynalazcę zegarka naręcznego.

Stworzył go w 1892 roku.

W jaki sposób?

Do zegarka kieszonkowego dołączył skórzany, dość masywny pasek, a całość – tarczę zegarka kieszonkowego i skórzany pasek zespolił miedzianym drutem. W ten sposób powstał pierwszy zegarek naręczny.

Na marginesie warto dodać, że młody i pomysłowy zegarmistrz ze Szwajcarii był autorem jeszcze jednego rozwiązania. Louis Brandt wynalazł minutowy repatier, odpowiadający za precyzyjne odmierzanie czasu. Stanowiło to nie lada odkrycie. Wkrótce że zaczęli po nie sięgać inni twórcy zegarków naręcznych.

Rewolucyjne odkrycie, w przeciwieństwie do pierwszego zegarka kieszonkowego, długo nie cieszyło się powodzeniem. O zegarku naręcznym mówiono nawet, że noszenie go na przegubie jest „niezgodne z przeznaczeniem i czystym barbarzyństwem”. Wiele osób przywiązało się do precyzyjnych, choć dużych i niezbyt wygodnych w użyciu, zegarków kieszonkowych.

Stworzony przez Brandta zegarek naręczny – symbol luksusu i prestiżu, któremu początkowo nikt nie dawał większych szans, zyskał popularność dzięki… kobietom i wojnie światowej!

Zegarki na wojnie. I wojna światowa

W 1916 roku w wielu stacjach radiowych w Europie można było usłyszeć reklamę zegarków Omega. Brzmiała ona następująco: „Bracelets Omega pour la ville, pour le front”.

Właściciele marki Omega wpadli na doskonały pomysł, dzięki reklamie wiele osób zainteresowało się zegarkami naręcznymi.

Produkowano coraz więcej modeli, które wywożono na front. W przeciwieństwie do dużych, zajmujących wiele miejsca i niezbyt wygodnych w użyciu zegarków kieszonkowych, zegarek naręczny był niewielki i lekki. Z łatwością mieścił się na nadgarstku. Wystarczyło unieść rękaw munduru, by na cyferblacie odczytać godzinę.

Wybuch I wojny światowej zmusił wielu producentów zegarków kieszonkowych do przestawienia się na tworzenie prostszych, praktyczniejszych w obsłudze czasomierzy naręcznych. Jedną z takich marek była firma Gaston Berling. Do wynalazku Brandta dodała ona przycisk umożliwiający użycie stopera.

Było to nie lada odkrycie i duża inspiracja dla kolejnych twórców zegarków naręcznych jak i zegarków kieszonkowych. Te ostatnie coraz bardziej unowocześniano, zwracano uwagę na ich większą precyzję.

Co do sekundy. Jak pojawił się w zegarku stoper?

Jednym z takich twórców był Charles Auguste Heuer. Utalentowany zegarmistrz jako pierwszy dołączył do zegarka kieszonkowego stoper umożliwiający pomiar czasu z dokładnością do 1/100 sekundy.

Takie rozwiązanie z czasem zaczęto też stosować w zegarkach naręcznych.

Inni producenci dodawali do zegarka naręcznego podziałki telemetryczne, niektóre modele wyposażono w koperty ze zintegrowanym kompasem, specjalnym wycięciem, na którym można było umieścić zdjęcie ukochanej.

Projektanci zegarków naręcznych robili wszystko, by zainteresować nimi mężczyzn.

Biżuteryjny dodatek noszony przez kobiety

Louis Cartier – założyciel słynnego domu jubilerskiego postanowił wykorzystać dawaną przez zegarkowy rynek szansę.

W 1917 zaprojektował model Cartier Tank inspirowany francuskim czołgiem Renault FT. Prostokątna koperta z koronką spodobała się nie tylko wojskowym, lecz także… kobietom. Biżuteryjne dodatki zaopatrzone w wykonaną ze stali szlachetnej bransoletę przyciągały spojrzenia miłośniczki unikatowego designu.

Jeden z takich modeli nosiła sama Jackie Kennedy.

Kultowy Rolex

Jednak największy wpływ na wygląd zegarka naręcznego miała marka Rolex.

Odporne na zachlapania i wodoszczelne koperty oraz odporne na zarysowania szkło – te rozwiązania Hans Wilsdorf opatentował w 1926 roku. Model Rolex Oyster Perpetual był pierwszym zegarkiem naręcznym z automatycznym naciągiem sprężyny napędowej z wodoszczelną kopertą. Pojawił się w 1931 roku. To właśnie wtedy raz na zawsze skończyła się era niegdyś niezawodnego zegarka kieszonkowego. Zastąpiły go niemal doskonałe pierwsze zegarki naręczne.

Dlaczego dzisiaj warto nosić zegarek naręczny?

W XIX wieku zegarki naręczne były tylko i wyłącznie arystokratycznym dodatkiem.

Był to biżuteryjny akcent początkowo noszony tylko przez kobiety. Bransolet(k)a kojarzyła się z typowo damską biżuterią.

Dopiero potem pokochali je mężczyźni.

W przeciwieństwie do zegarków kieszonkowych, które były drogie i nie każdy mógł sobie na nie pozwolić, zegarki naręczne kosztowały relatywnie niewiele.

Dzisiaj, zegarek naręczny jest niemal nieodzownym dodatkiem stroju, pasuje do każdej stylizacji. Będzie ciekawym dodatkiem do stylizacji na ważne uroczystości, np. do garnituru z okazji ślubu, ale też wspaniale prezentuje się w codziennych, nieco mniej wyszukanych stylizacjach.