Z okazji zbliżającego się Dnia Kobiet, specjalnie dla Was drogie Czytelniczki i drodzy Czytelnicy, prezentujemy inspirujący i niezwykle ciekawy wpis – o 3 wyjątkowych kobietach, które odniosły największy sukces w modzie. Co to za projektantki? Zapraszamy do lektury!
1. Coco Chanel – prostota jest kluczem do prawdziwej elegancji
Coco Chanel niewątpliwie zasługuje na najwyższe miejsce na podium. W jej filozofii moda wykraczała daleko poza aspekt tekstyliów i dodatków. Przez swoje projekty rewolucjonizowała sposób postrzegania kobiet – z zaangażowaniem dodawała im odwagi i pewności siebie.
Gabrielle Bonheur Chanel urodziła się ur. 19 sierpnia 1883 roku w Saumur we Francji.
Życie nie oszczędzało jej od najmłodszych lat – wcześnie zmarła jej mama, a ojciec wkrótce potem porzucił rodzinę. Trafiła do sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne. Tam nauczyła się szyć – siostry były pod wrażeniem jej staranności i precyzji.
Jako młoda dziewczyna znalazła pracę w zakładzie krawieckim, występowała też w miejscowej oberży jako piosenkarka, braki w talencie wokalnym nadrabiając charyzmą i oryginalnymi strojami, które sama projektowała. W tym czasie również przylgnął do niej pseudonim „Coco”.
W 1913 roku otworzyła w Paryżu swój pierwszy sklep z kapeluszami i konfekcją damską. W myśl własnej zasady „Prostota jest kluczem do prawdziwej elegancji”, zaczęła rewolucjonizować ówczesną modę. Ozdabiane przez nią słomkowe, skromne kapelusze bardzo szybko przyjęły się wśród zamożnych pań z wyższych sfer.
Później Chanel zaczęła promować w swoich projektach styl sportowy jako wygodny strój na co dzień. Wprowadziła do garderoby dziennej dżersej, wcześniej kojarzony raczej z konfekcją bieliźnianą. Zmęczone ciasnymi gorsetami i niewygodnymi nakryciami głowy zamożne panie chętnie przyjęły sygnowany przez nią styl. Potencjał Coco krył się w tym, że materiały z pozoru zwyczajne i tanie potrafiła przekształcić w produkt luksusowy.
W 1919 roku projektantka otworzyła swój pierwszy butik przy eleganckiej ulicy Paryża – Rue Cambon. Firma rozwijała się bardzo prężnie, sklepy otwarto też w kilku nadmorskich miejscowościach, gdzie wygodna i prosta moda lansowana przez markę spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Z biegiem lat dom mody Chanel rozrósł się do tego stopnia, że zajmował już kilka kamienic przy Rue Cambon.
Słynne perfumy Chanel No. 5
Największy sukces finansowy przyniosły projektantce perfumy. Zaprezentowany w 1922 roku zapach Chanel No. 5 zdobył wielką popularność. Używane wówczas przy produkcji perfum naturalne wyciągi z kwiatów Chanel uzupełniła o świeże, cytrusowe nuty oraz syntetyczne komponenty, które miały wzmocnić zapach na skórze i przedłużyć jego trwałość.
Do dzisiaj perfumy od Chanel są jednymi z lepiej sprzedających się zapachów.
Wielki powrót do Paryża
W 1939 roku Chanel podjęła decyzję o zamknięciu butików na czas wojny. Po wojnie przeniosła się do Szwajcarii.
W 1954 roku, w wieku 71 lat, powróciła do Paryża i ponownie otworzyła dom mody. Choć początkowo chłodno przyjęta, Chanel szybko odzyskała dawną pozycję i stała się czołową projektantką w powojennej historii mody. Stroje jej projektu nosiły wówczas między innymi Jackie Kennedy, Romy Schneider i Jeanne Moreau.
Co Coco Chanel wniosła do świata mody?
Coco Chanel wylansowała wiele klasyków, które stanowią bazę i inspirację dla wielu jej następców po dzień dzisiejszy.
Ze słynną projektantką nierozerwalnie kojarzy się chociażby tweedowa garsonka z lamówką i złotymi guzikami. Panie chwaliły sobie wygodny żakiet, pozbawiony kołnierza i sztywnych poduszek w ramionach.
Podobne uznanie zyskała sobie klasyczna „mała czarna” – prosta czarna sukienka do połowy łydki, udekorowana jedynie kilkoma ukośnymi liniami, stanowiła atrakcyjną alternatywę dla niewygodnych, powłóczystych sukni noszonych w tamtych czasach.
Torebka Chanel 2.55 którą każda kobieta chce mieć!
Chanel z myślą o kobietach zaprojektowała również torebkę, która wkrótce zyskała status kultowej. Model 2.55 miał zastąpić te noszone na ramieniu czy w dłoni: klasyczną rączkę zastąpiono długim skórzanym paskiem splecionym ze złotym łańcuszkiem. Wykonana z pikowanej skóry, torebka nawiązywała wyglądem do kurtek noszonych przez dżokejów. Nic dziwnego, Chanel była przecież zapaloną miłośniczką jeździectwa. Zwieńczenie stanowiło zapięcie „Mademoiselle Lock”, później zastąpione przez słynne logo „CC”.
Torebki Chanel do dziś pozostają synonimem luksusu, nie tracąc na wartości. Wprost przeciwnie, wiele osób traktuje zakup galanterii Chanel jako inwestycję. Modele z najnowszych kolekcji jak również te vintage cieszą się wielkim zainteresowaniem.
Chanel mimo wielu burzliwych związków i romansów pozostała niezamężna. Jej biografia nie jest też wolna od kontrowersji. Wspomina się o jej uzależnieniu od narkotyków, antysemickich poglądach, padają oskarżeniach o kolaborację z Niemcami w czasie wojny, co doprowadziło do aresztowania projektantki w 1944 roku. Jednak po interwencji m.in. Winstona Churchila została wypuszczona na wolność.
Coco Chanel zmarła w styczniu 1971 roku w Paryżu w wieku 87 lat. Kierownictwo podupadającego już wówczas domu mody Chanel objął w 1983 roku Karl Lagerfeld, kontynuując działo projektantki do swej śmierci w 2019 roku.
2. Miuccia Prada – Cesarzowa włoskiej mody
Z Francji przenieśmy się do Włoch, by poznać bliżej „Cesarzową włoskiej mody”, jak nazywana jest Miuccia Prada.
Maria Bianchi Prada urodziła się 10 maja 1949 roku w Mediolanie.
Miuccia, bo tak pieszczotliwie nazywała ją rodzina, modę miała w genach. Jej dziadek Mario Prada wraz z bratem założył w 1913 roku rodzinną firmę, wytwarzającą wysokiej jakości galanterię skórzaną i akcesoria podróżnicze.
Następnie firmą przez blisko dwadzieścia lat kierowała Luisa Prada (córka Mario). Miuccia dołączyła do zespołu w 1970 roku, a od 1978 pełni funkcję dyrektora kreatywnego.
Maria początkowo nie wiązała swojej przyszłości z modą.
Mimo przywiązania do luksusu i zamiłowania do pięknych rzeczy nie interesowała się rodzinnym biznesem, podchodząc do kwestii projektowania z pewną dozą lekceważenia. Swojej zawodowej drogi poszukiwała zupełnie gdzie indziej. Reprezentowała lewicowe poglądy, należała nawet do Włoskiej Partii Komunistycznej.
Ukończyła nauki polityczne, uzyskując tytuł doktora. Próbowała również swych sił jako aktorka. Dostała angaż w Piccolo Teatro w Mediolanie, rodzina uznała jednak, że zawód aktorki nie przystoi dziewczynie z dobrego domu.
Miuccia uległa namowom i po śmierci dziadka podjęła pracę w rodzinnej firmie.
Pod koniec lat siedemdziesiątych stworzyła projekt, który odbił się szerokim echem w całej branży. Lekka torebka wykonana z nylonu, z zapięciem na suwak, odstawała od stylu wcześniej oferowanego przez markę. To właśnie linia nylonowych toreb i plecaków z charakterystycznym trójkątnym logo Prada wyznaczyła nowy styl marki.
Prostota i najwyższa jakość wykonania stały się jej mottem przewodnim.
Miuccia podjęła współpracę z Patrizio Bertellim, toskańskim producentem akcesoriów skórzanych, która po kilku latach zaowocowała małżeństwem. Talent i kreatywność projektantki oraz biznesowe zacięcie jej męża okazały się nader skutecznym połączeniem. W 1988 roku Miuccia Prada zadebiutowała z nową kolekcją ubrań i dodatków. Nylonowe plecaczki ponownie stały się hitem.
Marka Miu Miu – marka dla mniej zamożnych sympatyków Prady
W 1992 roku projektantka stworzyła kolejną markę.
Nowa linia ubrań Miu Miu, nazwą nawiązująca do pseudonimu artystki i inspirowana jej własną garderobą, miała stanowić sprzeciw wobec wszechobecnego snobizmu. Powstała seria odzieży cenowo dostępna dla mniej zamożnych sympatyków Prady. Takie podejście spotkało się z bardzo pozytywnym odbiorem i Miu Miu szybko osiągnęła sukces.
Obie marki, choć prowadzone równolegle, różnią się od siebie znacząco. Prada pozostała bardziej ekskluzywna, klasyczna i zachowawcza, reklamowana wizerunkiem światowych top modelek. Młodsza Miu Miu to jej bardziej ekstrawagancka i „eksperymentująca” siostra, której twarzami bywają młode aktorki takie jak Drew Barrymore czy Elle Fanning. Od czasu kultowej nylonowej torebki, każdy następny model sygnowany charakterystycznym trójkątnym logo stawał się obiektem pożądania dla modomaniaczek.
W projektach odzieżowych Prada wykreowała również swój niepowtarzalny styl, nacechowany właściwym jej przymrużeniem oka. Nylon, grube podeszwy, motywy wojskowe, niecodzienne zestawienia kolorystyczne czy dziwne z pozoru połączenia tekstyliów stanowią jej znak firmowy. Od 2004 roku Prada ma w swojej ofercie również perfumy.
Tradycja, innowacja, jakość oraz przyciągające wzrok flakony – to znaki rozpoznawcze Prady.
Warto wspomnieć również o okularach tej marki – przeciwsłonecznych jak również oprawkach optycznych. Okulary łączą współczesną nonszalancję z klasyką. Widoczna dbałość o detale czyni je towarami luksusowymi, które będą pasować do każdej stylizacji.
Miuccia Prada jest laureatką wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. W 2013 roku została uznana przez kapitułę British Fashion Awards „Międzynarodową projektantką roku”. Za zasługi dla mody i biznesu otrzymała McKim Medal – wyróżnienie przyznawane przez Amerykańską Akademię w Rzymie. W 2005 roku znalazła się w rankingu stu najbardziej wpływowych osób XX wieku według magazynu „TIME”, magazyn „Forbes” również umieszczał ją kilkakrotnie w swoich statystykach.
3. Vivienne Westwood – projektantka tak samo barwna, jak i kontrowersyjna
Vivienne Westwood jest niezwykle barwną, ale i kontrowersyjną postacią.
Urodziła się 6 kwietnia 1941 w Tintwistle na północy Anglii. Studiowała złotnictwo w Harrow School of Art, uczyła się również w college’u nauczycielskim przy uniwersytecie w Westminster.
Własnoręcznie uszyła suknię na ślub z Derekiem Westwoodem, swoim pierwszym mężem.
Później projektantka związała się z Malcolmem McLarenem, brytyjskim impresario i promotorem muzyki punk rock, późniejszym menadżerem zespołu Sex Pistols. Gdy się poznali, Vivienne utrzymywała się ze sprzedaży autorskiej biżuterii. Związek z Malcolmem, który sam siebie nazywał twórcą punku, przyczynił się do obranego przez nich stylu życia.
Westwood również nie bez kozery nazywana jest „punkową babcią świata mody”.
Punkowa babcia świata mody
Lata sześćdziesiąte były czasem rewolucji społecznej i kulturowej, a Londyn był jednym z jej głównych ośrodków. W 1971 roku para otworzyła w Londynie swój pierwszy butik Let It Rock. Na przestrzeni lat nazwa sklepu zmieniała się na Too Fast To Live, Too Young To Die, Sex, Seditionaries aż do obecnej nazwy World’s End.
Butik Westwood był czymś więcej niż tylko sklepem – stanowił przestrzeń dla sztuki, w której chętnie gromadziła się spragniona rock’n’rolla anarchistyczna młodzież, o muzykach nie wspominając.
Początkowo butik oferował odzież w stylu subkultury Teddy boys. W połowie lat siedemdziesiątych sklep otworzył się na nową, specyficzną grupę docelową – do oferty wprowadzono koszulki z pornograficznymi motywami, znalazły się też stroje dla sadomasochistów i fetyszystów. Było to posunięcie nieprzypadkowe, gdyż to właśnie elementy z pogranicza pornografii czy fetyszyzmu stały się znakiem rozpoznawczym Vivienne.
We wczesnych projektach Westwood często powtarzały się motywy łańcuchów, zamków, agrafki, lateksowe materiały, gorsety czy kontrowersyjne nadruki. Projektantka wylansowała także modę na szkocką kratę typu tartan.
Inspiracją dla jej buntowniczego stylu była też odzież militarna, stroje motocyklistów a nawet symbole nazistowskie.
Znużona punkową stylistyką, w latach osiemdziesiątych Westwood zaczęła promować styl new romantic. „Pirates” była pierwszą oficjalną kolekcją sygnowaną nazwiskiem projektantki. Stroje były mocno przerysowane, pstrokate, dominowały bufiaste rękawy nawiązujące do pirackich koszul.
W następnym kontrowersyjnym projekcie Vivienne postawiła na wyeksponowanie bielizny. W kolekcji „Buffalo Girls” modelki prezentowały halki, staniki i gorsety noszone na bluzkach. Królowała również obszerna krynolina. Westwood jest także kojarzona z niebotycznie wysokimi butami na grubych koturnach, które miały „wynosić kobiety na piedestał” bez udziału mężczyzn.
Prywatnie Westwood deklaruje się jako przeciwniczka konsumpcjonizmu. „Projektowanie ubrań nie sprawia mi żadnej trudności, gdybym więc żyła z myślą, że zajmuję się tylko modą, byłabym bardzo nieszczęśliwa” – deklaruje Westwood.
Vivienne Westwood jest zagorzałą aktywistką na rzecz praw człowieka i ochrony środowiska, czego dowodem są również kolekcje poświęcone ekologii: „Rewolucja klimatyczna”, „Uratuj Arktykę”, „Uratuj lasy deszczowe”. Część kwoty ze sprzedaży swoich kolekcji przekazuje na działania proekologiczne.
Tekst: Agata Gortat – Wojakowska
Źródła zdjęć: pixabay.com, vogue.pl. img.miumag.pl, luxuryblog.pl, static2.redcart.pl, www.elle.pl, fu-ku.pl, cdn.sanity.io, i.iplsc.com.
