Włókno naturalne pochodzenia roślinnego wytwarzane z rośliny o tej samej nazwie – bawełny (rodzaj rośliny z rodziny ślazowatych) mające wiele różnych zastosowań. Miękkie w dotyku, bardzo komfortowe i wygodne w noszeniu, znakomicie wchłania pot i wilgoć. Powstają z niej inne tkaniny takie jak m.in.: aksamit, atłas, drelich, dżins, popelina czy sztruks. Materiał wyjątkowo przyjazny ciału.

Włókno chemiczne syntetyczne, nazywane lycrą lub spandexem. W USA i Australii przyjęła się nazwa „spandex” natomiast w Europie materiał znany jako „elastan”.

Włókna elastanu pod wpływem sił mechanicznych rozciągają się, by następnie powrócić do swojego pierwotnego kształtu. Odzież z domieszką lycry jest dopasowana i ciasno przylega do ciała. Łatwo i szybko się dostosowuje do ruchów podczas poruszania się. Na ogół elastan łączony jest z innymi tkaninami. To powoduje, że tkanina się nie odkształca i ładnie przylega do sylwetki. Materiał szczególnie popularny w odzieży sportowej.

Włókno naturalne pochodzenia zwierzęcego, pozyskiwane z kokonów jedwabników morwowych – gatunku nocnego motyla. Odżywia się liśćmi morwy, stąd przydomek morwowy.

Tkaniny wykonane z jedwabiu ze względu na wysokie koszty produkcji, są drogie. Materiały są gładkie, śliskie, połyskliwe, cienkie, bardzo przyjemne w dotyku, nie elektryzują się. Mimo wielu zalet, materiał ma jedną wadę: szybko się gniecie i jest trudny w prasowaniu.

Rodzaje tkanin z jedwabiu to m.in.: adamaszek, atłas, brokat, fular, jersey (dżersej), krepa, muślin, popelina, tiul, woal, żorżeta.

Włókno chemiczne całkowicie syntetyczne, mocne, ale nierozciągliwe.

Materiał sam w sobie łatwo się pierze, szybko wysycha, jest lekki, wytrzymały, ale ma tendencję do mechacenia. Przez wiele lat, z tego materiału wytwarzano rajstopy i pończochy, do tego stopnia, że nazywano je powszechnie nylonami. Obecnie z poliamidu, z dodatkiem rozciągliwego streczu, nadal wytwarza się bieliznę, spodnie, sukienki. Często używa się do produkcji strojów kąpielowych. Poliamidy wykorzystywane są też przy wytwarzaniu wysokiej jakości odzieży sportowej, ubrań narciarskich czy piłkarskich.

Włókno chemiczne syntetyczne. Poliester często łączony jest z bawełną, wełną lub wiskozą.

Charakteryzuje się niską chłonnością wilgoci, szybko wysycha. Jest lekki, łatwo się pierze, nie gniecie się. Jest bardzo odporny na działanie promieni UV. Nie blaknie na słońcu, a jednocześnie chroni przed jego promieniami. Nie uczula, nie powoduje alergii.

Mimo kilku zalet, ma też wiele wad, których zdaje się być więcej. Przede wszystkim materiał jest mało przewiewny, nie przepuszcza powietrza, latem można się w nim ugotować. Tkanina jest łatwopalna. Warto wiedzieć, że do wytwarzania tego materiału, najpopularniejszego na świecie, wykorzystuje się z ropę naftową i jej pochodne oraz inne metale ciężkie. Nie brakuje sygnałów, że związki poliestrowe są rakotwórcze. Dlatego jest to materiał, który może szkodzić naszemu ciału.

Naturalne włókno pochodzenia zwierzęcego, pozyskiwane ze zwierząt futerkowatych, z sierści owiec, kóz, lam czy wielbłądów.

Najbardziej wartościowa wełna pochodzi z owiec rasy merinos/merynos. Najcenniejsza jest wełna kozia z kóz kaszmirskich, czyli kaszmir. Kaszmir to materiał wysokiej jakości, cienki, miękki, często się wytwarza z nich swetry. Posiada właściwości termoizolacyjne; ogrzewa; sprawia, że jest nam ciepło; doskonale pochłania wilgoć, jest odporna na deformację.

Jednocześnie jest to materiał, który ma wady: mechaci się (pilinguje się), wymaga starannej pielęgnacji (bardzo często należy prać ręcznie i suszyć na płasko), i często uczula – jest jednym z najsilniejszych materiałowych alergenów.

Rodzaje wełny: wełna owcza z owiec rasy merinos (merino wool), kaszmir, moher, angora.